ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ မၾကာခဏဆုိသလုိ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ပဋိပကၡေတြထဲတြင္
တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိး၊ ဘာသာႏွင့္ သာသနာ အမ်ဳိးသားႏွင့္ အမ်ဳိးသမီး
ႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္
အုပ္ခ်ဳပ္ခံျပည္သူ၊ ဥပေဒႏွင့္ ဥပေဒကုိဆန္႔က်င္သူ၊ ထုိကဲ့သုိ႔
အသြင္မတူသူတုိ႔ရဲ႕ အၾကားဝယ္ ေသးေသးကေြးေကြး ျပႆနာေလးေတြကအစ
ႀကီးႀကီးမားမားျပႆနာမ်ားအထိ ျပႆနာေတြက ဆက္တုိက္ျဖစ္ေနတယ္။ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ
ျပႆနာမ်ဳိးေတြျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရင္ ဘယ္သူေတြက ထုိျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းေပးၾကမွာလဲ။
ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းရန္ မည္သူေတြမွာတာဝန္ရွိသလဲ။ ေမးစရာေမးခြန္းေတြက
ေထာင္ေသာင္းမက ရွိေနျခင္းပါ။
ျပႆနာေတြေပါမ်ားတဲ့ ကုိ႔တုိင္းျပည္။ အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာ လူမႈေရးျပႆနာ စီးပြားေရးျပႆနာ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ စတဲ့ ျပႆနာေတြက မ်ဳိးစုံေနတယ္။ ျပႆနာေတြကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔ ျပႆနာေျဖရွင္းနည္း ေတြကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိေနျခင္းပါ။ ဥပမာ ဥပေဒရႈေထာင့္ကေနၾကည့္၍ ေျဖရွင္းနည္း ဒီလုိဆုိ ဒီရႈေထာင့္ကေန ၾကည့္၍ ေျဖရွင္းနည္း ဒီမုိကေရစီရႈေထာင့္ကေနၾကည့္၍ ေျဖရွင္းနည္း၊ ဘာသာေရးရႈေထာင့္ကေနၾကည့္၍ ေျဖရွင္းနည္း၊ လူမႈေရးရႈေထာင့္ကေနၾကည့္၍ ေျဖရွင္းနည္း စသည္ျဖင့္ ေျဖရွင္းနည္းေတြက မ်ဳိးစုံေနတယ္။
သုိ႔ေသာ္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာဥပေဒ ျပ႒ာန္းမႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ လူထုေအာ္သံေတြ ထြက္လာတယ္။ စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ျပႆနာရယ္လုိ႔ေတာ့ မဆုိႏုိင္ပါ။ ဒီမုိကေရစီနည္းအရ ဆႏၵေတြကုိ ထုတ္ေဖာ္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္တယ္။ လူမ်ားစုဆႏၵႏွင့္ လူနည္းစုဆႏၵကုိ ႏႈိင္းယွသ္ႏုိင္ဖုိ႔ အသံေတြကုိ ထုတ္ျပၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ ေခတ္စကားႏွင့္ေျပာရရင္ေတာ့ ပတ္ဘလစ္ခ္ဗြိဳက္စ္(Public Voice) လူထုအသံေပါ့။ ဒီမုိကေရစီနည္းအရ ေျဖရွင္းရန္ ေနာက္ဆုံးနည္းလမ္းကေတာ့ ဘုတ္(Vote)လုပ္၍ ဆုံးျဖတ္ အတည္ျပဳရမွာ ျဖစ္တယ္။
ဒီလုိျပႆနာမ်ဳိးေတြကုိ ဦးစြာပထမ ဥပေဒရႈေထာင့္ကေနၾကည့္ၿပီး၊ ေလ့လာသုံးသပ္ျပခ်င္တယ္။ ျပည္သူေတြအၾကားမွာ အခ်င္းခ်င္း ရွင္းမရတဲ့ျပႆနာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရင္ ထုိျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ရန္ သုိ႔မဟုတ္ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ရန္ ဥပေဒဆုိတာ ရွိရမယ္။ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးရန္ ဥပေဒျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွာ မရွိေသးတဲ့အတြက္ မယားၿပဳိင္ထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာေသာ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာ(Domcutic Issoc)ေတြဟာ မၾကာခဏဆုိသလုိျဖစ္ေနတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိျပႆနာေတြကုိ တရားဥပေဒႏွင့္အညီ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ရန္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒဆုိတာ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္လာတယ္။
၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ(၁)ရက္ေန႔မွစ၍ ဒီဇင္ဘာလ (၄)ေန႔ထိ ဆက္တုိက္ထြက္ေပၚလာတဲ့ ဥပေဒေလးရပ္ဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ လုိအပ္လာလုိ႔ ဆက္တုိက္ဆုိသလုိ ထြက္ေပၚလာခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ အမိႏုိင္ငံအတြက္ ႀကဳိဆုိတယ္။ ႏုိင္ငံအတြက္ လုိအပ္လာလုိ႔ ဥပေဒကုိ ျပဳေပးၾကရာဝယ္ ဒီမုိကေရစီစနစ္အရ လူအားလုံးလက္ခံမွ ဥပေဒဟာ ျပဳေပးရျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ၊ လူအမ်ားစုလက္ခံလွ်င္ ထုိဥပေဒကုိ ျပဳေပးရျခင္းဟာ ဒီမုိကေရစီရဲ႕စံႏႈန္းျဖစ္တယ္။ သုိ႔မဟုတ္ ျပဳေပးႏုိင္တယ္။ အမ်ားစုဆႏၵေၾကာင့္ ဥပေဒျပဳေပးရတာဟာ တရားမွ်တတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္တယ္။
ဥပမာ ဘရူးႏုိင္းႏုိင္ငံမွာ ျပ႒ာန္းေပးလုိက္တဲ့ ရွရီယာ(Shieria) ဥပေဒ၊ မေလးရွားႏုိင္ငံမွာ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ (လူဦးေရ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသာရွိတဲ့)မေလးလူမ်ဳိးတုိ႔ရဲ႕ ဘာသာကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ ျပ႒ာန္းလုိက္တဲ့ ဥပေဒတုိ႔ဟာ အမ်ားစုကုိ အေျခခံၿပီး ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒမ်ဳိးေတြျဖစ္တယ္။ USA မွာ ေယာက်္ားအခ်င္းခ်င္း လက္ထပ္ႏုိင္တဲ့ဥပေဒကုိ အခ်ဳိ႕ျပည္နယ္ေတြမွာ ျပ႒ာန္းေပးထားတယ္။ ဒီလုိဥပေဒမ်ဳိးေတြဟာ ျပည္သူအားလုံး လက္ခံလုိ႔ ဥပေဒျပဳတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ျပည္သူအမ်ားစုလက္ခံလုိ႔ ဥပေဒျပဳထားတာမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ မေလးရွားမွာ လူအမ်ားစု ကုိးကြယ္တဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ ေၾကညာ၍ ဥပေဒျပဳထားတာကုိ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား၊ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္မ်ား၊ ခရစ္ယန္ဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ အျခားဘာသာဝင္မ်ားက လုံးဝလက္မခံပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ျပည္သူအမ်ားျဖစ္၍ ျပည္သူ႔ဆႏၵကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ခဲ့ၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္တယ္။ နားလည္ႏုိင္ၾကဖုိ႔ပါ။
တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာဥပေဒကုိ ဒီလုိဆုိ ဒီရႈေထာင့္ကေနၾကည့္၍လည္း ေဝဖန္သုံးသပ္ႏုိင္ တယ္။ ဥပေဒျပဳရာမွာ (၁) လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြကုိ ဥပေဒႏွင့္အညီ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ရန္ ျပ႒ာန္းေပးရတဲ့ ဥပေဒ၊(၂) ျဖစ္ခဲ့ၿပီးခဲ့တဲ့ျပႆနာမ်ားကုိ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္၍ ေျဖရွင္းေပးဖုိ႔ မရည္ရြယ္ဘဲ ေနာင္အခါျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ ျပႆနာမ်ားကုိ ျဖစ္ခြင့္မရေအာင္ ကာကြယ္ေပးရန္ ျပ႒ာန္းေပးရတဲ့ဥပေဒ၊ (၃) ျဖစ္ၿပီးေသာျပႆနာမ်ားကုိလည္း ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ရန္ႏွင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ျပႆနာမ်ားကုိလည္း ကာကြယ္ေပး ႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ျပ႒ာန္းေပးရတဲ့ဥပေဒရယ္လုိ႔ ဥပေဒအမ်ဳိးအစားက အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ သုံးမ်ဳိးရွိေနတယ္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အခြင့္ေရးအတြက္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ျပ႒ာန္းေပးလုိက္ေသာဥပေဒသည္ နံပါတ္(၂) ဥပေဒအမ်ဳိးအစားျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္းသေဘာေပါက္ထားတယ္။
ဤဥပေဒသည္ မယားၿပဳိင္ယူထားေသာ သုိ႔မဟုတ္ မယားသုံးေလးေယာက္ယူထားေသာ မဟာပုရိသမ်ား၏ ရင္ခြင္၌ရွိေသာ မယားမ်ားထဲက အႀကီးဆုံးမယား သုိ႔မဟုတ္ အငယ္ဆုံးမယား သုိ႔မဟုတ္ မိမိႊႏွစ္သက္ဆုံး မယားတစ္ေယာက္ကုိသာ ခ်န္ထားခဲ့ၿပီး မိမိအလုိမရွိေတာ့ေသာ က်န္တဲ့မယားမ်ားကုိ ထုိသူ႔ရင္ခြင္မွ ဇြတ္အတင္းဆြဲထုတ္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ဤဥပေဒကုိျပ႒ာန္းေပးျခင္း မုဟတ္ပါ။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အခြင့္အေရး အတြက္ လူမႈေရးရႈေထာင့္ကပဲၾကည့္ၾကည့္၊ လူ႔အခြင့္အေရးရႈေထာင့္ကပဲၾကည့္ၾကည့္၊ ဒီမုိကေရစီစံႏႈန္းနဲ႔ပဲ ၾကည့္ၾကည့္ သုိ႔မဟုတ္ ႏုိင္ငံသားအမ်ားစုလက္ခံထားတဲ့ ႏုိင္ငံတကာစံႏႈန္းနဲ႔ပဲၾကည့္ၾကည့္ ဘယ္ရႈေထာင့္ ဘယ္စံႏႈန္းကေနၾကည့္ၾကည့္ တရားမွ်တမႈရွိေနတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။
ဥပမာ တရားမွ်တမႈရွိ၊ မရွိ သိႏုိင္ရန္ မိမိ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလးကုိ မယားၿပဳိင္အျဖစ္ႏွင့္ ေနရတဲ့ဘဝေလးမွာ ခဏေလးထားၿပီး(စကၠန္႔အနည္းငယ္မွ်သာထားၿပီး) စာနာစိတ္ျဖင့္ ရႈျမင္သုံးသပ္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ ထုိအခါ သမီးေလးရဲ႕ ဘဝအခက္အခဲ၊ သမီးေလးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အဆက္မျပတ္ ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ့ ဘဝအပူမီးေတြဟာ ဖခင္ရဲ႕ရင္ကုိ တမုဟုတ္ခ်င္းပူေလာင္ကူးစက္လာလိမ့္မယ္။ ဒီအခါမွာ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ဆုိတဲ့ စာနာစိတ္ရဲ႕ သေဘာ သဘာဝကုိ နားလည္လာႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္။
ဒီစာမေရးခင္ ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ကုိဖတ္ရတယ္။ အဲဒီသတင္းက “အမ်ဳိးသမီးမ်ား စြမ္းရည္ျမွင့္တင္ေရးႏွင့္ က်ား၊မ တန္းတူညီမွ်ေရးဆုိင္ရာ ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ႀကီး၏ ေလ့လာသုံးသပ္မႈစာတမ္းမွ ထြက္ေပၚလာတဲ့သတင္း” မိန္းမတစ္ဦးထက္ပုိ၍ တရားဝင္လက္ထပ္ယူခြင့္ျပဳ ထားေသာႏုိင္ငံမ်ားမွာ အာဖရိကႏုိင္ငံမ်ား၊ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွရွိ အစၥလာမ္ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္သာ ခြင့္ျပဳထားေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရ၍ မ်ားစြာအ့ံၾသမိတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ သူတုိ႔ ဘယ္လုိ ဆက္စပ္မႈမ်ားရွိေနပါလိမ့္။ စဥ္းစားမိတယ္။
၁၉၅၄ ခုႏွစ္ လက္ထပ္ထိမ္းျမွားျခင္းဆုိင္ရာဥပေဒမ်ားကုိ ေရးဆြဲစဥ္အခါက ျမန္မာအမ်ဳိးသားေတြထဲမွ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဥပေဒပညာရွင္မ်ားမပါဝင္ခဲ့၍ အမ်ားရဲ႕ႀကဳိးဆြဲရာကုိ ကခဲ့ရေသာ ရုပ္ေသးရုပ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကေလ သေလာ သုိ႔မဟုတ္ ဥပေဒျပဳရာမွာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ပါေတာ့ပါဝင္တယ္။ သုိ႔ရာတြင္ သတိမမူဂူမျမင္ခဲ့ ၍ မယားၿပဳိင္ယူခြင့္ ဥပေဒျပ႒ာန္းေပးလုိက္တာကုိ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ ေထာက္ခံေပးခဲ့ၾကေလသေလာ။ သုိ႔မဟုတ္ မယားအမ်ားယူၾကေသာ ေရွးဘုရင္မ်ားရဲ႕ ဘုရင္စနစ္ကုိ အားက်မိၾက၍ မယားၿပဳိင္ယူခြင့္ဥပေဒကုိ ျပ႒ာန္းေပးခဲ့ၾကသေလာ။ အေျဖကား မသဲကြဲပါ။ သုိ႔ေသာ္ မယားၿပဳိင္ယူခြင့္ဥပေဒကုိ ခြင့္ျပဳခဲ့ၾက၍ ျမန္မာအမ်ဳိး သမီးအခ်ဳိ႕၏ ဂုဏ္သိကၡာမ်ားသည္ မ်ားစြာက်ဆင္းခဲ့ရၿပီး ေရေမွ်ာကမ္းတင္ ပန္းေဗဒါတုိ႔အသြင္ျဖင့္ ပန္းသူမဲ့ဘဝမ်ားထဲကုိ ေရာက္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေတြးမိတုိင္း ဝမ္းနည္းမိတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္အေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါတုိ႔သည္ ဘဝတစ္ခုကုိ ေျပာင္းလဲေစႏုိင္သည္ဆုိတ့ဲ သီအုိရီအရ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အခြင့္အေရးအတြက္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒကုိ ျပ႒ာန္းေပးႏုိင္ရန္ အခြင့္အခါသင့္ေနၿပီျဖစ္၍ ထုိဥပေဒကုိ ႀကဳိဆုိရင္း ေက်းဇူးတင္ထုိက္သူအားလုံးကုိ ႀကဳိတင္၍ ေက်းဇူးတင္ေနမိ တယ္။
သုိ႔ေသာ္ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္ေရးမ်ားကုိ ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ဟန္႔တား၍ မယားၿပဳိင္စနစ္ကုိ ဆက္လက္ထားႏုိင္ ရန္ အႀကံရွိၾကေသာ မဟာပုရိသတုိ႔သည္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒကုိ ျပ႒ာန္း မေပးႏုိင္ဖုိ႔ ကန္႔ကြက္ေနသူမ်ားကလည္း ရွိေနျပန္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အမွန္တကယ္သိသင့္တဲ့ အခ်က္မွာ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒသည္ မယားၿပဳိင္ယူထားေသာ ေယာက်္ားမ်ား၏ အႏၲရာယ္ကုိ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ရန္ႏွင့္ မိသားစုဘဝေလးမ်ား တည္ၿငိမ္ၿပီး ေအးခ်မ္းသာယာေစႏုိင္ရန္ အထူးရည္ရြယ္၍ ျပ႒ာန္းေပးျခင္းျဖစ္တယ္။ အေမႏွင့္တူေသာ အမမ်ား၊ သမီးႏွင့္တူေသာ ညီမမ်ား ကံေကာင္းႏုိင္ၾကပါေစ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
ျပႆနာေတြေပါမ်ားတဲ့ ကုိ႔တုိင္းျပည္။ အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာ လူမႈေရးျပႆနာ စီးပြားေရးျပႆနာ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ စတဲ့ ျပႆနာေတြက မ်ဳိးစုံေနတယ္။ ျပႆနာေတြကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔ ျပႆနာေျဖရွင္းနည္း ေတြကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိေနျခင္းပါ။ ဥပမာ ဥပေဒရႈေထာင့္ကေနၾကည့္၍ ေျဖရွင္းနည္း ဒီလုိဆုိ ဒီရႈေထာင့္ကေန ၾကည့္၍ ေျဖရွင္းနည္း ဒီမုိကေရစီရႈေထာင့္ကေနၾကည့္၍ ေျဖရွင္းနည္း၊ ဘာသာေရးရႈေထာင့္ကေနၾကည့္၍ ေျဖရွင္းနည္း၊ လူမႈေရးရႈေထာင့္ကေနၾကည့္၍ ေျဖရွင္းနည္း စသည္ျဖင့္ ေျဖရွင္းနည္းေတြက မ်ဳိးစုံေနတယ္။
သုိ႔ေသာ္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာဥပေဒ ျပ႒ာန္းမႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ လူထုေအာ္သံေတြ ထြက္လာတယ္။ စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ျပႆနာရယ္လုိ႔ေတာ့ မဆုိႏုိင္ပါ။ ဒီမုိကေရစီနည္းအရ ဆႏၵေတြကုိ ထုတ္ေဖာ္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္တယ္။ လူမ်ားစုဆႏၵႏွင့္ လူနည္းစုဆႏၵကုိ ႏႈိင္းယွသ္ႏုိင္ဖုိ႔ အသံေတြကုိ ထုတ္ျပၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ ေခတ္စကားႏွင့္ေျပာရရင္ေတာ့ ပတ္ဘလစ္ခ္ဗြိဳက္စ္(Public Voice) လူထုအသံေပါ့။ ဒီမုိကေရစီနည္းအရ ေျဖရွင္းရန္ ေနာက္ဆုံးနည္းလမ္းကေတာ့ ဘုတ္(Vote)လုပ္၍ ဆုံးျဖတ္ အတည္ျပဳရမွာ ျဖစ္တယ္။
ဒီလုိျပႆနာမ်ဳိးေတြကုိ ဦးစြာပထမ ဥပေဒရႈေထာင့္ကေနၾကည့္ၿပီး၊ ေလ့လာသုံးသပ္ျပခ်င္တယ္။ ျပည္သူေတြအၾကားမွာ အခ်င္းခ်င္း ရွင္းမရတဲ့ျပႆနာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရင္ ထုိျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ရန္ သုိ႔မဟုတ္ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ရန္ ဥပေဒဆုိတာ ရွိရမယ္။ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးရန္ ဥပေဒျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွာ မရွိေသးတဲ့အတြက္ မယားၿပဳိင္ထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာေသာ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာ(Domcutic Issoc)ေတြဟာ မၾကာခဏဆုိသလုိျဖစ္ေနတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိျပႆနာေတြကုိ တရားဥပေဒႏွင့္အညီ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ရန္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒဆုိတာ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္လာတယ္။
၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ(၁)ရက္ေန႔မွစ၍ ဒီဇင္ဘာလ (၄)ေန႔ထိ ဆက္တုိက္ထြက္ေပၚလာတဲ့ ဥပေဒေလးရပ္ဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ လုိအပ္လာလုိ႔ ဆက္တုိက္ဆုိသလုိ ထြက္ေပၚလာခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ အမိႏုိင္ငံအတြက္ ႀကဳိဆုိတယ္။ ႏုိင္ငံအတြက္ လုိအပ္လာလုိ႔ ဥပေဒကုိ ျပဳေပးၾကရာဝယ္ ဒီမုိကေရစီစနစ္အရ လူအားလုံးလက္ခံမွ ဥပေဒဟာ ျပဳေပးရျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ၊ လူအမ်ားစုလက္ခံလွ်င္ ထုိဥပေဒကုိ ျပဳေပးရျခင္းဟာ ဒီမုိကေရစီရဲ႕စံႏႈန္းျဖစ္တယ္။ သုိ႔မဟုတ္ ျပဳေပးႏုိင္တယ္။ အမ်ားစုဆႏၵေၾကာင့္ ဥပေဒျပဳေပးရတာဟာ တရားမွ်တတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္တယ္။
ဥပမာ ဘရူးႏုိင္းႏုိင္ငံမွာ ျပ႒ာန္းေပးလုိက္တဲ့ ရွရီယာ(Shieria) ဥပေဒ၊ မေလးရွားႏုိင္ငံမွာ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ (လူဦးေရ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသာရွိတဲ့)မေလးလူမ်ဳိးတုိ႔ရဲ႕ ဘာသာကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ ျပ႒ာန္းလုိက္တဲ့ ဥပေဒတုိ႔ဟာ အမ်ားစုကုိ အေျခခံၿပီး ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒမ်ဳိးေတြျဖစ္တယ္။ USA မွာ ေယာက်္ားအခ်င္းခ်င္း လက္ထပ္ႏုိင္တဲ့ဥပေဒကုိ အခ်ဳိ႕ျပည္နယ္ေတြမွာ ျပ႒ာန္းေပးထားတယ္။ ဒီလုိဥပေဒမ်ဳိးေတြဟာ ျပည္သူအားလုံး လက္ခံလုိ႔ ဥပေဒျပဳတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ျပည္သူအမ်ားစုလက္ခံလုိ႔ ဥပေဒျပဳထားတာမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ မေလးရွားမွာ လူအမ်ားစု ကုိးကြယ္တဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ ေၾကညာ၍ ဥပေဒျပဳထားတာကုိ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား၊ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္မ်ား၊ ခရစ္ယန္ဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ အျခားဘာသာဝင္မ်ားက လုံးဝလက္မခံပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ျပည္သူအမ်ားျဖစ္၍ ျပည္သူ႔ဆႏၵကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ခဲ့ၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္တယ္။ နားလည္ႏုိင္ၾကဖုိ႔ပါ။
တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာဥပေဒကုိ ဒီလုိဆုိ ဒီရႈေထာင့္ကေနၾကည့္၍လည္း ေဝဖန္သုံးသပ္ႏုိင္ တယ္။ ဥပေဒျပဳရာမွာ (၁) လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြကုိ ဥပေဒႏွင့္အညီ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ရန္ ျပ႒ာန္းေပးရတဲ့ ဥပေဒ၊(၂) ျဖစ္ခဲ့ၿပီးခဲ့တဲ့ျပႆနာမ်ားကုိ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္၍ ေျဖရွင္းေပးဖုိ႔ မရည္ရြယ္ဘဲ ေနာင္အခါျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ ျပႆနာမ်ားကုိ ျဖစ္ခြင့္မရေအာင္ ကာကြယ္ေပးရန္ ျပ႒ာန္းေပးရတဲ့ဥပေဒ၊ (၃) ျဖစ္ၿပီးေသာျပႆနာမ်ားကုိလည္း ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ရန္ႏွင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ျပႆနာမ်ားကုိလည္း ကာကြယ္ေပး ႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ျပ႒ာန္းေပးရတဲ့ဥပေဒရယ္လုိ႔ ဥပေဒအမ်ဳိးအစားက အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ သုံးမ်ဳိးရွိေနတယ္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အခြင့္ေရးအတြက္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ျပ႒ာန္းေပးလုိက္ေသာဥပေဒသည္ နံပါတ္(၂) ဥပေဒအမ်ဳိးအစားျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္းသေဘာေပါက္ထားတယ္။
ဤဥပေဒသည္ မယားၿပဳိင္ယူထားေသာ သုိ႔မဟုတ္ မယားသုံးေလးေယာက္ယူထားေသာ မဟာပုရိသမ်ား၏ ရင္ခြင္၌ရွိေသာ မယားမ်ားထဲက အႀကီးဆုံးမယား သုိ႔မဟုတ္ အငယ္ဆုံးမယား သုိ႔မဟုတ္ မိမိႊႏွစ္သက္ဆုံး မယားတစ္ေယာက္ကုိသာ ခ်န္ထားခဲ့ၿပီး မိမိအလုိမရွိေတာ့ေသာ က်န္တဲ့မယားမ်ားကုိ ထုိသူ႔ရင္ခြင္မွ ဇြတ္အတင္းဆြဲထုတ္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ဤဥပေဒကုိျပ႒ာန္းေပးျခင္း မုဟတ္ပါ။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အခြင့္အေရး အတြက္ လူမႈေရးရႈေထာင့္ကပဲၾကည့္ၾကည့္၊ လူ႔အခြင့္အေရးရႈေထာင့္ကပဲၾကည့္ၾကည့္၊ ဒီမုိကေရစီစံႏႈန္းနဲ႔ပဲ ၾကည့္ၾကည့္ သုိ႔မဟုတ္ ႏုိင္ငံသားအမ်ားစုလက္ခံထားတဲ့ ႏုိင္ငံတကာစံႏႈန္းနဲ႔ပဲၾကည့္ၾကည့္ ဘယ္ရႈေထာင့္ ဘယ္စံႏႈန္းကေနၾကည့္ၾကည့္ တရားမွ်တမႈရွိေနတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။
ဥပမာ တရားမွ်တမႈရွိ၊ မရွိ သိႏုိင္ရန္ မိမိ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလးကုိ မယားၿပဳိင္အျဖစ္ႏွင့္ ေနရတဲ့ဘဝေလးမွာ ခဏေလးထားၿပီး(စကၠန္႔အနည္းငယ္မွ်သာထားၿပီး) စာနာစိတ္ျဖင့္ ရႈျမင္သုံးသပ္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ ထုိအခါ သမီးေလးရဲ႕ ဘဝအခက္အခဲ၊ သမီးေလးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အဆက္မျပတ္ ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ့ ဘဝအပူမီးေတြဟာ ဖခင္ရဲ႕ရင္ကုိ တမုဟုတ္ခ်င္းပူေလာင္ကူးစက္လာလိမ့္မယ္။ ဒီအခါမွာ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ဆုိတဲ့ စာနာစိတ္ရဲ႕ သေဘာ သဘာဝကုိ နားလည္လာႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္။
ဒီစာမေရးခင္ ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ကုိဖတ္ရတယ္။ အဲဒီသတင္းက “အမ်ဳိးသမီးမ်ား စြမ္းရည္ျမွင့္တင္ေရးႏွင့္ က်ား၊မ တန္းတူညီမွ်ေရးဆုိင္ရာ ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ႀကီး၏ ေလ့လာသုံးသပ္မႈစာတမ္းမွ ထြက္ေပၚလာတဲ့သတင္း” မိန္းမတစ္ဦးထက္ပုိ၍ တရားဝင္လက္ထပ္ယူခြင့္ျပဳ ထားေသာႏုိင္ငံမ်ားမွာ အာဖရိကႏုိင္ငံမ်ား၊ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွရွိ အစၥလာမ္ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္သာ ခြင့္ျပဳထားေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရ၍ မ်ားစြာအ့ံၾသမိတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ သူတုိ႔ ဘယ္လုိ ဆက္စပ္မႈမ်ားရွိေနပါလိမ့္။ စဥ္းစားမိတယ္။
၁၉၅၄ ခုႏွစ္ လက္ထပ္ထိမ္းျမွားျခင္းဆုိင္ရာဥပေဒမ်ားကုိ ေရးဆြဲစဥ္အခါက ျမန္မာအမ်ဳိးသားေတြထဲမွ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဥပေဒပညာရွင္မ်ားမပါဝင္ခဲ့၍ အမ်ားရဲ႕ႀကဳိးဆြဲရာကုိ ကခဲ့ရေသာ ရုပ္ေသးရုပ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကေလ သေလာ သုိ႔မဟုတ္ ဥပေဒျပဳရာမွာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ပါေတာ့ပါဝင္တယ္။ သုိ႔ရာတြင္ သတိမမူဂူမျမင္ခဲ့ ၍ မယားၿပဳိင္ယူခြင့္ ဥပေဒျပ႒ာန္းေပးလုိက္တာကုိ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ ေထာက္ခံေပးခဲ့ၾကေလသေလာ။ သုိ႔မဟုတ္ မယားအမ်ားယူၾကေသာ ေရွးဘုရင္မ်ားရဲ႕ ဘုရင္စနစ္ကုိ အားက်မိၾက၍ မယားၿပဳိင္ယူခြင့္ဥပေဒကုိ ျပ႒ာန္းေပးခဲ့ၾကသေလာ။ အေျဖကား မသဲကြဲပါ။ သုိ႔ေသာ္ မယားၿပဳိင္ယူခြင့္ဥပေဒကုိ ခြင့္ျပဳခဲ့ၾက၍ ျမန္မာအမ်ဳိး သမီးအခ်ဳိ႕၏ ဂုဏ္သိကၡာမ်ားသည္ မ်ားစြာက်ဆင္းခဲ့ရၿပီး ေရေမွ်ာကမ္းတင္ ပန္းေဗဒါတုိ႔အသြင္ျဖင့္ ပန္းသူမဲ့ဘဝမ်ားထဲကုိ ေရာက္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေတြးမိတုိင္း ဝမ္းနည္းမိတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္အေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါတုိ႔သည္ ဘဝတစ္ခုကုိ ေျပာင္းလဲေစႏုိင္သည္ဆုိတ့ဲ သီအုိရီအရ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အခြင့္အေရးအတြက္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒကုိ ျပ႒ာန္းေပးႏုိင္ရန္ အခြင့္အခါသင့္ေနၿပီျဖစ္၍ ထုိဥပေဒကုိ ႀကဳိဆုိရင္း ေက်းဇူးတင္ထုိက္သူအားလုံးကုိ ႀကဳိတင္၍ ေက်းဇူးတင္ေနမိ တယ္။
သုိ႔ေသာ္ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္ေရးမ်ားကုိ ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ဟန္႔တား၍ မယားၿပဳိင္စနစ္ကုိ ဆက္လက္ထားႏုိင္ ရန္ အႀကံရွိၾကေသာ မဟာပုရိသတုိ႔သည္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒကုိ ျပ႒ာန္း မေပးႏုိင္ဖုိ႔ ကန္႔ကြက္ေနသူမ်ားကလည္း ရွိေနျပန္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အမွန္တကယ္သိသင့္တဲ့ အခ်က္မွာ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒသည္ မယားၿပဳိင္ယူထားေသာ ေယာက်္ားမ်ား၏ အႏၲရာယ္ကုိ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ရန္ႏွင့္ မိသားစုဘဝေလးမ်ား တည္ၿငိမ္ၿပီး ေအးခ်မ္းသာယာေစႏုိင္ရန္ အထူးရည္ရြယ္၍ ျပ႒ာန္းေပးျခင္းျဖစ္တယ္။ အေမႏွင့္တူေသာ အမမ်ား၊ သမီးႏွင့္တူေသာ ညီမမ်ား ကံေကာင္းႏုိင္ၾကပါေစ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
No comments:
Post a Comment