သစ္ဖုတ္ဘီလူးမ´´ ( ဒု-ဇတ္သိမ္း )

သစ္ဖုတ္ဘီလူးမ´´ ( ဒု-ဇတ္သိမ္း )


) ေၾကာက္လဲေၾကာက္ေဒါသလဲထြက္ေနေသာ ဦးဖုိးတုပ္က အိမ္အဝင္ကြက္ပစ္မွ အိမ္ေပၚသို႔တက္လာခဲ့ၿပီး သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးရိွရာကို ေတာ့မ်က္လံုးျပဴးၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနမိပါသည္...........
ၿပီေတာ့လက္တြင္းမွလက္နိပ္ဓတ္မီးကိုထိုးရင္း တံစက္ျမိတ္ေအာက္မွ ေခါင္းျပဴၿပီးေသခ်ာၾကည့့္လိုက္မိျပန္ပါသည္...........
``ေဝါ ရွဲ ရွဲ ...´´...........
သစ္ပင္ကိုင္းမ်ားက ဆူညံလွေသာမည္သံျပဳရင္း တအားလႈပ္ခါေနပါသည္....... ေလကလဲေလညႇင္းမ်ွပင္တိုက္ခတ္ေနျခင္းမရိွပါ... ထိုေၾကာင့္က်န္သစ္ပင္မ်ားကေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းၿငိမ္သက္ေနလ်ွက္ရိွေနပါသည္...............
``ဘာ ဘာႀကီးတုန္းဟ...´´.............
သစ္ပင္ေပၚမွလူရိပ္လိုလိုအရာတစ္ခုက ဆင္းခ်လာေနေၾကာင္းဦးဖိုးတုပ္ေတြ႕လိုက္ရပါသည္..... ထိုအရိပ္ႀကီး၏မ်က္နွာကလဲသူ႔ကိုျပန္ၿပီးလွမ္းၾကည့္ေနေၾကာင္းဦးဖိုးတုပ္ေတြ႕လိုက္ရပါသည္..............
``ဖိုး ဖိုးစိန္လား ငစိန္ေရ မင္းငါ့ကိုေနာက္ေနတာလားကြ... ငါ့ ငါကိုလာမစနဲ႔ေနာ္ မင္းငါ့အေၾကာင္းသိတယ္မလား ငစိန္ေရ...´´.............
သူေအာ္ဟစ္ေနခ်ိန္မွာပင္အရိပ္ႀကီးက ပင္စည္ေျခရင္းပိုင္းရိွရာသို႔ေရာက္လာၿပီးေနွာက္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ဖုတ္ကနဲမည္ေအာင္ခုန္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္.............
သူကအသက္မရူရဲေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္သြားၿပီး ဘားစကားမွဆက္မေျပာနိင္ေအာင္လဲ ရုတ္တရက္တိတ္ဆိတ္သြားပါေတာ့သည္........
ထိုစဥ္မွာပင္ထိုအရိပ္ႀကီးကအိမ္ေပါက္ဝရိွရာသို႔ အျပင္းေလ်ွာက္လွမ္းေနပါေတာ့သည္...........
ယခုေတာ့ ဦးဖုိးတုပ္အတြက္အခက္ႀကံဳေနရၿပီလဲျဖစ္ပါသည္.... သူေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းရေအာင္လဲ ႐ြာထဲတြင္သူလူဟူ၍ရိွမေနပါ............
တကယ္ေတာ့လဲသူက ႐ြာထဲတြင္တစ္ေယာက္တည္းက်န္ရိွေနေသာ သက္ရိွလူသားတစ္ဦးပင္ျဖစ္ပါသည္................
သူကကဲလားေဒါက္တံခါးကိုေျပးခ်ဖို႔ျပင္လိုက္ေသာ္လဲ အခ်ိန္မမီွနိင္ေတာ့ပါ..... ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ပါးစပ္ၿပဲၿပဲမ်က္နွာႀကီး ဆံပင္ေမႊးနီေၾကာင္ေၾကာင္မ်ားနွင့္ သစ္ေခါက္ေရာင္အေရျပားမ်ားျဖင့္ဖဲြစည္းထားေသာ သစ္ဖုတ္ဘီလူးမႀကီးကအိမ္ေပၚဝသို႔ေရာက္ရိွလာခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါေတာ့သည္.............
ဦးဖုိးတုပ္က ဒုတ္ ဓား ရရာလက္နွင္တစ္ခုခုကိုေျပးဆြဲရန္ႀကံ႐ြယ္လိုက္မိပါသည္.... သို႔ေသာ္ မိမိအိမ္မဟုတ္သည့္ အတြက္ဦးဖုိးတုပ္တစ္ေယာက္မည္သည့္ေနရာတြင္လက္နက္ရိွသည္ဟုလဲမသိပဲ ဟိုေျပရေကာင္းနိုး ဒီေျပးရေကာင္းနိုးသာျဖစ္ေနပါေတာ့သည္..............
``နင္လား ငါ့ကိုေျပာေနတာနင္လား လာခဲ့စမ္း ငါအခုဆင္းလာၿပီေလ...´´..........
သစ္ဖုတ္ဘီလူးမႀကီးထံမွ ေက်ာခ်မ္းဖြယ္ရာ အသံနက္ႀကီးျဖင့္စကားသံထြက္ေပၚလာပါသည္........ ထိုအသံမွာ လူ႐ြတ္ႀကီး ဦးဖိုးတုပ္ဘဝတြင္ၾကားခဲ့ရသမ်ွထဲမွ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုး အသံဆိုးႀကီးလဲျဖစ္ပါသည္.............
``သ သရဲမ ဘီလူးမ.. နင္ နင္ထြက္သြားစမ္း...´´...........
``နင္ပဲ ငါကိုလာစမ္းလွည့္ဆို... ဟင္ ေျပာစမ္းပါ ငါ့အခုလာေနပီေလ...´´..............
``သြား သြား ထြက္သြား ဘီ ဘီလူးမ... နင္ေနရာနင္သြား...´´..............
ထိပ္လန္႔ေၾကာက္႐ြံ႕ေနေသာ ဦဖိုးတုပ္မွာ အားတင္းလိုက္ရင္း ဦးဖိုးစိန္တို႔ အခန္းတခါးဝတြင္ေထာင္ထားေသာတံမ်က္ေစးကိုေျပးဆဲြလိုက္မိပါေတာ့သည္.............. သို႔ေသာ္ဝါးလံုးအဖ်ားပိုင္းပိန္ေသးေသးတံမ်က္ေစးမွာ သစ္ဖုတ္ဘီလူးမႀကီဳးကို ရင္ဆိုင္ရန္အတြက္လံုေလာက္ေသာလက္နွက္ေတာ့မဟုတ္ပါ..............
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေၾကာက္စိတ္တစ္ဘက္ေဒါသတစ္ဝက္ေရာႁပြန္းေနေသာ ဦးဖိုးတုပ္ကလက္တြင္းမွေပါ့႐ႊတ္႐ႊတ္တံမ်က္ေစးျဖင့္ ႐ြယ္ရင္းေရွ႕တိုးလာေနေသာ သစ္ဖုတ္ဘီဘူးမႀကီးကိုရိုက္ရန္ ေရွ႕တစ္လွမ္းတိုင္းရင္းခ်ိန္႐ြယ္လိုက္ပါေတာ့သည္.............
``ဟီးဟီး ဟားဟား....´´...........
သစ္ဖုတ္ဘီလူးမႀကီးကလဲ အသံနက္ႀကီျဖင့္ရီေမာၿပီေရွ႕သို႔တိုးဝင္လာေနပါသည္ .............
ႀကံရာမရျဖစ္ေနေသာ ဦးဖုိးတုပ္ကလဲ တံမ်က္ေစးကို အားကုန္လဲြရိုက္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္........ ေျဖာင္းကနဲမည္သံနွင့္အတူတံမ်က္ေစးကထက္ပိုင္းက်ဳိးထြက္လြင့္စင္သြားပါေတာ့သည္.............. သူမ၏အသားအရည္မ်ားက သစ္ပင္အေခါက္မ်ားလိုမာေၾကာလြန္းလွပါသည္.......
ၿပီးေတာ့ သူမကသူ႔ေရွ႕သို႔တိုးဝင္လာပါေတာ့သည္............
ဦးဖိုးတုပ္ကလဲလဲေခသူေတာ့မဟုတ္ပါ ငယ္စဥ္က႐ြာနီးတစ္ဝိုက္တြင္သန္မာလွေသာ ဖိုးတုပ္ လက္သီးျပင္းေသာ နာမည္ႀကီး ဦးဖိုးတုပ္ပင္ျဖစ္ပါသည္....... သူက ဘီလူးမႀကီးကိုဆီးႀကိဳၿပီးအားကုန္ေျပးထိုးပါသည္...... ဘီလူးမႀကီးကလဲ သူမ၏သစ္သားအေခါက္လိုလက္ဝါးမ်ားျဖင့္ သူကုိဘုန္းဘုန္းမည္ေအာင္ရိုက္နက္ေနပါသည္...............
ဦးဖုိးတုပ္ကလဲနာက်င္မႈကို အံတင္းတင္းႀကိတ္ရင္းျဖင့္ အားကုန္အင္ကုန္ျပန္လည္ခုခံသက္ပုတ္ေနပါေတာ့သည္..................
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
( ၄ ) ``ဂ်မ္းဘံုေရ ညည္းလင္ကိုစိတ္မခ်ျဖစ္ေနတာလားေအ့...´´..............
``အင္းေလ သူတစ္ေယာက္တည္းမူးမူးနဲ႔ေျပာရင္ရာေတြေျပာ လုပ္ခ်င္ရာေတြေလ်ွာက္လုပ္ေနမွာစိုးလို႔ပါေအ...´´...............
``အင္း ဟုတ္တယ္ မိဂ်မ္းဘံုေရ.. ေရ ဖိုးတုပ္တစ္ေယာက္တည္းအခ်ိန္ၾကာၾကာလႊတ္ထားလို႔မေကာင္းဘူးထင္ပါ့...´´...........
စိုးရိမ္ေနေသာ သူဇနီးမယ္ျမ၏စကားကို ဦးဖုိးစိန္ကပါဝင္ၿပီးေထာက္ခံေျပာဆုိလိုက္ပါသည္.................
``ဟုတ္တယ္ အေမေရ အေဖေတာ့တစ္ေယာက္တည္းဆိုပိုဆိုးေနလိမ့္မယ္ သူအိပ္ေနမွာလဲမဟုတ္ဘူး...´´............
``အိမ္ျပန္ၾကည့္ၾကမလား အေမ...´´...........
``ေကာင္းပီေလ ဒါဆိုညည္းတို႔ေနာက္ပိုင္းဆက္မၾကည့္ၾကနဲ႔ေတာ့ ကိုဖုိးစိန္တို႔အိမ္ျပန္ၿပီးခနအိပ္ၿပီးမနက္လင္းေတာ့မွထျပန္ၾကတာေပါ့...´´...............
တကယ္ေတာ့ သူမတို႔မိခင္ေဒၚၾကမ္းဘံုကိုယ္တိုင္မွာလဲ ဇတ္ေကာင္းလို႔ၾကည့္ခ်င္တာတစ္ဘက္ သူ႔လင္ျဖစ္သူကိုစိတ္မခ်ျခင္းတစ္ဘက္နွင့္စိတ္နွစ္ခြၾကားတြင္ဗ်ာမ်ားေနရသည္မဟုတ္ပါလား..............
``ကဲကဲဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ဒီျပဇတ္ကေလးဆံုးရင္ျပန္ၾကတာေပါကြယ္... ဒါေလးဆက္ၾကည့္ျခင္ၾကေသးရင္ေျပာတာပါ...´´...........
ဦးဖုိးစိန္စကားကိုသူမတို႔အားလံုး ေခါင္းၿငိမ္ၿပီးေထာက္ခံလိုက္ၾကပါေတာ့သည္.............
``ဒါဆို အေတာ္ပဲသားကဆီးသြားခ်င္ေနပီ အေမရ... ဆီးသြားၿပီးလွည္းျပင္ၿပီး လွည္းေပၚကပဲေစာင့္ေနေတာ့မယ္...´´............
``ေအးေအး စိုးျမင့္ေရ ဆီးသြားရင္ေႁမြပါးကင္းပါးလဲၾကည့္ ဆိုင္ရာကိုကန္ေတာ့ၿပီးမွလဲေပါက္အံုး...´´................
ဒီလိုနွင့္ ခနၾကာေတာ့သူတို႔လူစုကလွည္းယာဥ္စီးၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကပါသည္.... ဦးဖုိးစိန္တို႔သားနွစ္ေယာက္ကေတာ့ ပဲြခင္းလံုၿခံွေရးတာဝန္ယူထားလို႔ပဲြခင္းထဲတြင္သာ က်န္ေနခဲ့ၾကပါသည္................

( ၅ ) ``ကဲဟာ ဘီလူးမ...´´...... ``ခြပ္...´´.............
``ေအာင္မေလးဗ်...´´......... ``ၿပိတၱာမ ေသစမ္း...´´
``နင္ပဲအစြမ္းျပမလိုဆို... ဟင္ အခုဘာတက္နိင္ေသးလဲ...´´.............
သစ္ေခါက္လိုထူပိန္းမာေၾကာလွေသာ သစ္ဖုတ္ဘီလူးမႀကီးကိုထိုးႀကိတ္ေနေသာ ဦးဖိုးတုပ္မွာ တျဖည္းျဖည္းအားအင္ကုန္ခမ္းလာခါ ျပန္လည္မထိုႀကိတ္နိင္ေတာ့ပဲ ဘီလူးမႀကီး၏လက္ဝါးဒဏ္ကိုသာ အလူးအလဲခံစားေနရပါသည္............
သူေျခလက္မ်ားကိုပင္ေကာင္းစြာမေျမႇာက္နိင္ေအာင္လဲျဖစ္ေနပါသည္.... သူထြက္ေျပးခ်င္လွေသာ္လဲ ထြက္ေျပးနိင္ေလာက္ေအာင္ပင္အခြင့္မသာခဲ့ပါ.... တကယ္တမ္းလဲ သူ႔တြင္ေဝးေဝးေျပးနိင္စြမ္းမရိွေတာ့ၿပီလဲျဖစ္ပါသည္................
``အမယ္ေလး အရပ္ကတို႔ရဲ႕ ကယ္ေတာ္မူၾကပါအံုးဗ်...´´...........
``နင္ အစြမ္းျပမလိုဆို ဟားဟား ဟီးဟီး...´´..................
``အမေလး ကယ္ေတာ္မူၾကပါဗ်ဳိ႕... ကယ္ၾကပါအံုး...´´.............
ဦးဖိုးတုပ္တစ္ေယာက္ကယ္ပါယူတစာစာအကူအညီေတာင္းခံေနသည့္တိုင္ လူသူကင္းမဲ့ေနေသာ႐ြာထဲမွ တုန္႔ျပန္လာမႈအလ်ွင္းမရိွခဲ့ပါ.......... ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ဒီလိုနွင့္ပင္သူ႔ဘဝနိဂုန္းခ်ဳပ္ရေတာ့မည္ဟုပင္သူထင္လိုက္မိပါေတာ့သည္................
``အမေလး မိၾကမ္းရဲ ငါ့ကိုလာၾကည့္လွည့္ပါအံုးဟ...´´..............
သူကအသံကုန္ေအာ္ေနရင္း သူ႔အသံမ်ားပင္တိမ္ဝင္သြားခဲ့ပါေတာ့သည္...... ထိုအခ်ိန္မွာပင္ေမာဟိုက္ေနေသာသူကိုသရဲမႀကီးႀကီးကတြန္းလွဲၿပီးခ်ဳပ္ကိုင္ဖစ္ညႇစ္ထားပါေတာ့သည္............
တညလံုး လံုးေထြးသက္ပုတ္ေနၾကရင္းသူ႔ကိုယ္တြင္ပုဆိုးမရိွေတာ့ပါ.... အေပၚမွဝတ္ဆင္လာေသာစြပ္က်ယ္အကၤ်ီ ီမွာလဲၿပဲစုပ္ၿပီးတစစီျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္............. သူကိုယ္လံုးတည္းခႏၶာကိုယ္ႀကီးေပၚမွာေတာ့ အဆီတဝင္းဝင္းနွင့္ေခြၽးေတြ႐ြဲစိုေနပါသည္..............
ယခုေတာ့ ပတ္လက္လန္လဲကာကိုယ္တံုးလံုးျဖစ္ေနေသာ ဦးဖုိးတုပ္ကုိ သစ္ဖုတ္ဘီလူးမႀကီးက အေပၚမွခြစီးၿပီးသူခ်ဳိင္းမ်ားကိုဆဲြဟေနပါသည္..... ပထမေတာ့ ဦးဖိုးတုပ္နားမလည္နိင္ေသးပါ.... သူရသမ်ွရုန္းဖို႔သာႀကိဳးစားေနမိပါသည္................
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သူမကသူ႔ခ်ဳိင္းမ်ားကို ဆဲြဟကာ ခ်ဳိင္းျခားကို ကလိစထိုးပါေတာ့သည္..............
ပါးစပ္မွလဲ တဟီးဟီးတဟားဟားရီေမာေနပါေသးသည္...... အစကေတာ့ သူူလိုက္မရီမိေသးပဲေတာင္ခံထားနိင္ပါသည္.... ၿပီးေတာ့ ခ်ဳိင္းအတြင္းမွယားယံသည့္ ေဝဒနာကိုေတာင့္မခံနိင္ေတာ့ပဲ သူလဲတဟီးဟီးတဟားဟားလုိက္ၿပီးရီခ်လိုက္မိပါေတာ့သည္...............
ယခုေတာ့ ဦးဖုိးတုပ္အလြန္ယားေနၿပီျဖစ္ပါသည္..... ရီရလြန္းသျဖင့္ ေသးမ်ားလဲျဖန္းျဖန္းကဲြထြက္ၾကေနပါသည္..............
``အမေလး ကယ္ၾကပါအံုးဗ်... ကလိဆက္မထိုးပါနဲ႔ေတာ့ အေသသာသက္လိုက္ပါေတာ့ဟဲ့... ဟိုးဟိုး ဟားဟား ဟီးဟီး...´´..............
အခုေတာ့ ရုန္းအားသိပ့္မရိွေတာ့ေသာ ဦးဖုိးတုပ္ကို သစ္ဖုတ္ဘီလူးမႀကီးက အေပၚမွေကာင္းစြာခ်ဳပ္ကိုင္ခြစီးထားပါသည္.... ၿပီးေတာ့ စိမ္ေျပနေျပ သူ႔ခ်ဳိင္းနွင့္ခါးကို တလွည္စီကလိထိုးေနၿပီျဖစ္ပါေတာ့သည္...............
``အမေလး မိဂ်မ္းဘံုရဲ႕ သူကနင့္ထက္ဆိုးသဟဲ့... ဟဲ့ဟဲ့ မလုပ္ပါနဲ႔ ယားလို႔ပါ ခိခိ ဟီးဟီး...´´................
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အားပ်က္သြားေသာ ဦးဖိုးတုပ္တစ္ေယာက္ ရုန္းပင္မရုန္းနိင္ေတာ့ပဲ ခႏဓာကုိယတခုလံုး တီေကာင္လိုတြန္႔လိမ္ရင္းသာ တျဖည္းျဖည္းေပ်ာ့ေခြလာေနၿပီျဖစ္ပါသည္...............
( ၆ ) ``ရီသံၾကားရတယ္အေမေရ အေဖမူးမူးနဲ႔ ရီေနတယ္ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ...´´..............
``ဟုတ္ပါ ဒီလူႀကီး စကားေျပာစရာလူမရိွေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ရီေနရတယ္လို႔ဟယ္... နင္တို႔အေဖဟာေလ...´´..............
ႏြားလွည္းေမာင္းလာေနေသာ စိုးျမင့္၏စကားကို ျပန္ေျဖလိုက္ေသာ ေဒၚၾကမ္းပံုစကားေၾကာင့္က်န္သူမ်ားပါထရီလိုက္မိၾကပါသည္...............
``တို႔မ်ားကသာစိတ္ပူေနတာ ညည္းလင္ကတစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေတာင္ရီေနလိုက္ေသးတယ္ မိၾကမ္းဘံုရဲ႕ ဟားဟား...´´..............
``အင္းေလ ကိုဖိုးစိန္ေရ ရွင့္သူငယ္ခ်င္းကိုရန္ကုန္ေခၚသြားၿပီး အရူးေထာင္သာပို႔လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္.... က်ဳပ္မလဲဘယ္လိုလူနဲ႔မွလာ ညားေနရသလဲကိုမသိဘူး...´´...........
``ကဲပါ စိတ္ေလ်ွာ႔ၾကပါ သူခဗ်ာဇတ္မၾကည့့္ပဲရီေနရတာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲ... သူ႔ကုသိုလ္နဲ႔သူပါေတာ္...´´..............
ေဒၚမယ္ျမ၏ စကားေၾကာင့္အားလံုးထပ္ရီလိုက္မိျပန္ပါသည္.................
ထိုစဥ္မွာပင္သူတို႔ႏြားလွည္းက ဦးဖိုးစိန္တို႔အိမ္ေရွ႕သို႔ေရာက္ရိွလာခဲ့ၿပီလဲျဖစ္ပါသည္..... ထိုစဥ္မွာပင္အိမ္ေပၚမွဖန္မီးအိမ္အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ေဆာင္ေၾကာင့္ထိုင္ကလိထိုးေနေသာ ဘီလူးမႀကီးနွင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚပက္လက္လဲၿပီးတခိခိရီေမာေနေသာ ဦးဖိုးတုပ္တို႔ကို သူတို႔လွမ္းေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့သည္............
သူတုိ႔ၿခံေပါက္ဝမွဓတ္မီးမ်ားဝိုင္းထိုးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဘီလူးမႀကီးက ထရပ္လိုက္သည့္တိုင္ ဦးဖိုးတုပ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္တြန္႔တြန္႔လူးၿပီးယားေကာင္းေနဆဲျဖစ္ပါသည္..............
အားလံုးေၾကာင္ၾကည့္ေနၾကရင္းဘီလူမႀကီးကအိမ္ေရွ႕ေလွခါးေပၚမွဆင္းခ်လာပါသည္...... ထို႔ေၾကာင့္ၿခံထဲဝင္လာေသာ သူတို႔ႏြားလွည္းထံသို႔ေလွ်ာက္လာေနသလိုလဲထင္ေနရပါသည္........... ႏြားမ်ားကလဲနွာမႈတ္ရင္းထိပ့္လန္႔သံျပဳေနၾကပါသည္...............
တကယ္ေတာ့ သူတို႔လွည္းနွင့္ အိမ္အၾကားရိွသူမေနထိုင္ရာ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးေပၚသို႔သာျပန္တက္ရန္ ဆင္းလာေနျခင္းျဖစ္ပါသည္....... ထို႔ေနာက္သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးေပၚသို႔ လႊားကနဲခုန္တက္သြားေသာ ဘီလူးမႀကီးကိုၾကည့္ရင္း သူတို႔အားလံုးရင္မွက္သက္ေနမိၾကပါသည္.............. အစက သူမကို သစ္ပင္ေပၚတြင္သာတခါတရံျမင္ဖူးၾကေသာ ဦးဖိုးစိန္ႀကီးတို႔လင္မယားသည္ပင္လ်ွင္ အ့ံေအာတုန္လႈပ္ေနၾကပါသည္..................
``အိမ္ေပၚမွာ အေဖေတာ့ ဘာျဖစ္ၿပီလဲ မသိဘူး အေမေရ...´´.............
သားျဖစ္သူ စိုးျမင့္ကေအာ္ေျပာလိုက္မွ အားလံုး သတိဝင္လာၾကၿပီး အိမ္ေပၚသို႔ေျပးတက္လိုက္ၾကပါသည္................
အိမ္ေပၚတြင္ေတာ့ အဝတ္တျခားလူတျခားျဖစ္ေနေသာ ဦးဖိုးတုပ္တစ္ေယာက္ ပတ္လက္ႀကီး အသက္ကိုျပင္းစြာရူရင္းမ်က္ျဖဴဆိုက္ေနပါသည္........ သူကရွက္လဲ မရွက္အားသလို သူ႔ကိုသူပင္ဖံုးကြယ္ရန္ပင္ခြန္အားမရိွေတာ့ပါ...........
ဒီလိုနွင့္ ယက္ခပ္သူကခပ္ ပုဆိုးနွင့္အုပ္ေပးသူကအုပ္ေပးၾကရင္းသူကိုဝိုင္းျပဳစုေနၾကပါသည္.......
ေဒၚမယ္ျမ ကေတာ့သူအတြက္သံပရာေရသြားေျပးေဖ်ာ္ေပးေနပါသည္..... ဦးဖိုးတုပ္ကေတာ့ စကားေမးမရေသးပါ... သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးတြင္ ေတာ့ေရခ်ဳိးထားသလို ေခြၽးမ်ားျဖင္း့႐ႊဲစိုေနပါသည္.................... ေနာက္တစ္နာရီခန္႔အၾကာ မနက္ေနထြက္ခါစတြင္မွသာ သူကစကားတစ္ခြန္းကို ယဲ့ယ့ဲကေလးဆိုလာနိင္ပါသည္...............
``ေနာက္ ငါးမိနစ္ေလာက္ဆို ငါေသပီ...´´..... ဟုသာ သူစေျပာလာခဲ့ပါေတာ့သည္............
ဒီျဖစ္ရပ္ေနာက္ပိုင္တြင္ေတာ့ ဦးဖိုးတုပ္ကို အသိမိတ္ေဆြမ်ားေမးတက္ၾကေသာစကားတစ္ခြန္းအဖက္တင္လာပါေသးသည္.... ကိုဖိုးတုပ္ေရ သစ္ဖုတ္ဘီလူးမႀကီးကိုေတြ႕ရင္ ဘာလုပ္ခ်င္ေသးလဲဟုေမးၾကရာတြင္ေတာ့ ဦဖိုးတုပ္က ဒီလိုသာျပန္ေျဖေနပါေတာ့သည္...........
``တန္ပါ့ကြာ နာတာထပ္ယားတာခက္သကြ...´´... ဟုသာသူျပန္ေျဖေနပါေတာ့သတည္း......................
ၿပီးပါၿပီ...